8.10.12

Spartakiada 2012: Mission - Impossible - Accomplished!

The VCC duo shined with its determination and comradeship, successfully finishing the 257 km race from Athens to Sparta on Saturday 6/10/12. Our guys crossed the finish line together, smiling and in high spirits! This was a day to remember for our athletes and the VCC support group. We are all so proud for you guys!

at Miloi control point
Miloi control point

the VCC support vehicle ...
a cyclist's Golgotha ...










final descent ...


mission accomplished!
seconds after crossing the finish line...
happy team and crew!
photos by: Sophaki & Photographer

8 comments:

ko ko bloko (Ko Bloko JR) said...

Συγχαρητήρια!

Η μεγαλύτερη μου προπονησο-βόλτα ήταν 110χλμ. Δε μπορώ να φανταστώ πώς είναι το διπλάσιο και...

Άντε και τα infinito του χρόνου.(΄ο΄)

Άσχετο, πού είναι οι μπλούζες της ομάδος?

Rynoventoux said...

Τα θερμά συγχαρητήρια στους μαχητές της Βεντούζας! Με σεμνότητα, ταπεινότητα, σοβαρότητα και μεθοδικότητα όλα γίνονται.

Από εδώ και πέρα προστίθενται γνώση και εμπειρία.

Giorgos said...

θερμές ευχαριστίες για τη θετική ενέργειά σας.

έμοιαζε να μην το πιστεύουμε, όμως τελικά αποδείχθηκε ότι η θέληση που υπήρχε στο μέγιστο βαθμό δημιούργησε και την πίστη που μας πήγε μέχρι εκεί.

κάναμε έναν αγώνα διαχείρισης της αντοχής μας. έναν αγώνα που σχεδίαζα για πολύ καιρό.

τα δεδομένα:
ξέραμε ότι είμαστε οι λιγότερο προπονημένοι, με τα λιγότερα συνολικά χιλιόμετρα στα πόδια, οι τελευταίοι ναυαγοί του αγώνα του Άστρους, που ποτέ δεν είχαμε κάνει περισσότερα από 80 χλμ σερί και μόνο μια φορά 160 σε μια μέρα με 3,5 ώρες στάσεις!

το ζητούμενο:
να κάνουμε 10-11 ώρες συνεχώς ποδήλατο και το πολύ 1 ώρα συνολικά στάσεις παρέα με ποδηλάτες που μπορεί κάποιοι να μην σου γεμίζουν το μάτι, όμως κάνουν 10-20000 χλμ το χρόνο και μάλιστα πολύ γρήγορα.

δύσκολο το πρόβλημα

κατά τη γνώμη μου μια ήταν μόνο η πιθανή λύση και αυτή εφαρμόστηκε:
να πάμε με τον σύντροφο Bravenick στη Σπάρτη μόνοι μας! απλά τυχαία θα πηγαίνανε και οι υπόλοιποι εκεί τη ίδια μέρα. αν τύχαινε να πήγαινε το γκρουπ στην Κόρινθο με την ταχύτητά μας ΟΚ (έτυχε).
από κει και πέρα ποδηλατούσαμε οι δυο μας.
συνέχεια.
ακατάπαυστα.
χαμογελώντας.
ελπίζοντας να μην κλατάρουμε και να προλάβουμε.
στον ρυθμό που νιώθαμε τέλεια.
δεν ζοριστήκαμε ποτέ και πουθενά.
δεν κυνηγήσαμε κανέναν.
στον Αχλαδόκαμπο σταματήσαμε δυο φορές από δύο λεπτά για να ρίξουμε παλμούς και φύγουν οι μπροστινοί που μας μπέρδευαν με την δική τους ταχύτητα!

κάπως έτσι πήγε μέχρι το τέλος.

στην κατηφόρα βέβαια πριν την Σπάρτη περάσαμε ότι κινείτο σε τροχούς....

η Σοφία και ο Χάρης μας σκλάβωσαν.

πάντα εκεί, διακριτικοί υποστηρικτές, εικονολήπτες, χαλαροί, πιο σίγουροι από εμάς και μετά άψογοι οικοδεσπότες, μας έκαναν να περάσουμε υπέροχα.

τώρα που τα πόδια μου συνέρχονται προσπαθώ να το συνειδητοποιήσω.
να χαρώ, αλλά και να μάθω απ'αυτό.

Bravenick σ'ευχαριστώ για το ταξίδι. είσαι η μεγάλη ήσυχη δύναμη!

Bravenick said...

Γιώργο σου οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ. Αν δεν είχες επιμείνει στο να αγοράσω την κούρσα δεν θα είχα ζήσει την απίστευτη εμπειρία που ζήσαμε τις 11+ ώρες που ποδηλατούσαμε δίπλα δίπλα προς την Σπάρτη.

Επίσης ένα μεγάλο ευχαριστώ στη Σοφία και τον Χάρη για την άψογη υποστήριξη. Με την αισιοδοξία και την πίστη που μας δείξατε μας βοηθήσατε να καταφέρουμε αυτό που καλά καλά ακόμα και τώρα δεν μπορώ να πιστέψω.

Για τον αγώνα; Τα είπε όλα ο Γιώργος. Κάναμε παρέα μια μεγάλη, κουραστική βόλτα μέχρι την Σπάρτη….

Τώρα επιστροφή στις ωραίες, χαλαρές βεντουζιάρικες βόλτες μας.
Α και τώρα που χειμωνιάζει δεν βλάπτει να λασπωθούμε και λιγάκι από τα χοντρά τρακτερωτά μας λάστιχα…..

Haris said...

Γιώργο και Νικ, η Σοφία και εγώ σας ευχαριστούμε για το ωραίο ταξίδι...

Μαρια Σπανου said...

Ειμαι περιφανη που ειμαι φιλη σας.Συγχαρτηρια !!!!!!!! Μαρια Σπανου

Giorgos said...

ρε παίδες, μέχρι σήμερα έλεγα ότι ήταν υπέροχα, αλλά πήγα και... αυτό ήταν!

βλέποντας όμως αυτό ο βιντεάκι που έφτιαξαν για ορεκτικό αυτά τα βρομόπαιδα, μου'ρχεται να ξαναφύγω....

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=nyFZyV-CwZ0#!

Μαρία φιλιά. και'γώ είμαι περήφανος που είμαι φίλος σου κι ας μην πήγες στη Σπάρτη....

Rynoventoux said...

Σιγά μην δεν ξαναήθελες!

Ήδη μετράμε αντίστροφα για του χρόνου, αυτή την φορά πολυπληθής ομάδα!